به توانایی یک عضو یا مقطع سازه در تغییر شکل های بعد از تسلیم فولاد تحت بارهای رفت و برگشتی گویند. براي سازه ها و اعضاي بتن مسلح، شکل پذیري به معناي توانایی حمل تغییر شکل هاي غیر ارتجاعی قابل توجه قبل از تخریب عضو می باشد. یک عضو شکل پذیر باید اولاً قادر باشد به قدر کافی تغییرشکل هاي غیر ارتجاعی زیادي را تحمل کند بدون اینکه مقاومتش به طور چشمگیري کاسته شود و ثانیاً قادر باشد مقدار قابل توجهی از انرژي زله را از طریق چرخه هاي رفتاري پایدار، جذب و مستهلک نماید. در ساختمانها .